Ne demek ki şimdi bu? Unutulmuş bir dizinin hatırda kalan repliği mi? Yoksa varlığımla aramda kuramadığım dengemin bu cümlede son buluşu mu? Ne olmuş olabilir ki bize soluğu yokluğun kapısında aldıran?
Varlık denen şey, her canlının yegâne amacı olan vücudu ayakta tutmaksa topyekun sevinebiliriz. Keza nefes alıp vermekle hepimiz bunu ispat etmiş bulunuyoruz. Hem bu daha ne ki? Var olmak adına bizler; şehirler değiştiriyor, uzun uzadıya yollar gidiyor, caddeler ve sokaklar eskitiyoruz. Vitrin camlarında ani bir şekilde kendimizi buluyor ve yine aynı hızla da kaybediyoruz. Bazen bi gömlek, bazen ayakkabı, pantolon, elbise ya da lokantalarda bir yemekle var oluyoruz. Omuzlarımızda/ruhumuzda eşyanın yükü, düşe kalka varlık bulmaya koşmuyor muyuz? Oysa hiç birimiz en ufak bir eşya belirtisiyle gelmedik ki, sözüm ona bu varlık alemine..
Sahi neydi var olmak? En basitinden herkesin kendi küçük dünyasına iz bırakması bence. Evdeki menekşeyle konuşması, sokaktaki kediyle selamlaşması, anne babasının hatırını kırmaması, kardeş olmanın anlamına varabilmesi, ağlayan bir çocuğun derdine vakıf olması, tükenmenin eşiğinde bir dostu sadece dinleyebilmesi, yaptığı işi her ne yapıyorsa en güzelinden yapabilmesi.. Gülerken güzel gülmesi, güzel yürümesi, güzel bakması ve güzel düşünmesi.. Evet, en önemlisi de bu bence “güzel düşünmek!” Çünkü zihnimizdeki düşünceler eylemlerimizle can bulmakta. Bir nevi onlarda böylece yokluk âleminden varlık âlemine çıkmakta. Eğer güzel düşünmeye alışırsak, bu düşüncelerin eyleme dönüşmesi de sıkıntı olmayacaktır. Bu şekilde kimseler kırılmadığı gibi şahsiyetimiz de kırılmayacaktır..
Çemberi bir adım daha genişletecek olursak, vatanından ayrı ne oralı ne de buralı olamayan kardeşlerimize karşı daha naif ve saygılı olmak, insanlığın daha insanca bir yaşam sürebilmesi için fiili duaya kadar gidebilmek, bozulan tabiatın bile, hassasiyetini güderek var olmaya çalışmak daha anlamlı. Bir başlayıp çok olmak, çoklukta bütünlüğü yakalayarak huzur içinde yolculuğa devam etmek. Belki de bu serüven kişinin kendinden yola çıkarak diğer varlıklarında farkına varmak ve onlarda yok olarak yeniden şekil almanın ta kendisi..
Yazar: Polyana
